Bezumowne - opłaty

W tle toczyła się sprawa o rzekomą płatność za bezumowne korzystanie z lokalu. Do momentu powrotu dyspozycji mieszkania do Gminy, urzędnicy we wszystkich sprawach dotyczących uregulowania tytułu prawnego podnosili, że w przypadku mieszkań będących w dyspozycji Policji NIE OBOWIĄZUJĄ PRZEPISY KODEKSU CYWILNEGO i USTAWY O OCHRONIE PRAW LOKATORÓW. Dowodem na to może być np. odpowiedź na apelację Zespołu Radców Prawnych z dnia 25.06.2013 r. do Sądu w sprawie „stwierdzenia przez Sąd iż Gmina Miejska Kraków nie przekazała do dyspozycji organom podległym Ministerstwu właściwemu do spraw wewnętrznych mieszkania przy ul. Siemaszki 25/9 w Krakowie”. W tej odpowiedzi czytamy, że w przypadku mieszkań będących w dyspozycji Policji nie obowiązują wskazane wyżej przepisy. W tej odpowiedzi podany jest na dowód tej tezy wyrok Sądu Administracyjnego w Lublinie. Potwierdzenie takiego stanu prawnego znajdujemy również w podanym wcześniej Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Stan taki potwierdziła Zastępca Prezydenta Miasta Krakowa Elżbieta Lęcznarowicz w piśmie z dnia 21.08.2009 r. W piśmie tym wskazuje, że w pełni respektuje wyrok NSA wyraźnie podając, że również w zakresie nie obowiązywania wskazanych wyżej przepisów w stosunku do mojego mieszkania.

Sprawę regulacji prawnej mieszkania będącego w dyspozycji Policji opisał nawet Sąd Okręgowy który prawomocnie wskazał na eksmisję w wyroku z dnia 5.07.2016 r. Co ciekawe – to jest jedyny wyrok który respektują urzędnicy. Nawet w stosunku do mnie został wykonany. Jednak i tutaj możemy przeczytać: „Należy podkreślić, że wolą ustawodawcy było zachowanie odrębnego trybu zasiedlania i zwalniania lokali przeznaczonych na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych policjantów i ich rodzin i wyłączenia lokali mieszkalnych pozostających w dyspozycji Policji spod działania przepisów ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie Kodeksu cywilnego (w tym art. 14 tej ustawy zawierającego uregulowania dotyczące zasad i trybu ustalania uprawnienia do lokalu socjalnego), jak również spod egzekucji sądowej”. Zaznaczam raz jeszcze – ten wyrok zawiera spójny z moją sposób ustalenia prawnego mieszkania będącego w dyspozycji Policji i jest JEDYNY który jest w pełni uznany przez urzędników. Dziwne? Nie! Przecież on daje urzędnikom prawo do eksmisji.

Wątpliwości odnośnie stanu prawnego mieszkania i faktu, że nie obowiązują W CAŁOŚCI wskazane przepisy nie miała nawet Kancelaria Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej. W piśmie z dnia 28.02.2017 r. czytamy: „(…) Oznacza to, że do spraw związanych z tego typu lokalami w ogóle nie mają zastosowania przepisy Kodeksu Cywilnego oraz przepisy ustawy z dnia 21.06.2001 r. o ochronie praw lokatorów”.

Mając na uwadze powyższe, wystąpiłem do Wydziału Mieszkalnictwa z pismem wskazując, że z uwagi na nie obowiązywanie w stosunku do mojego mieszkania przepisów które nakładają na mnie obowiązek opłat za bezumowne korzystanie z lokalu ZAPRZESTAJĘ dokonywania tych opłat. Wskazałem wyraźnie, że nie obowiązują przepisy które nakładają na mnie obowiązek płacenia.

W okresie dysponowania przez Policję tym mieszkaniem Urząd Miasta Krakowa NIE UPOMNIAŁ SIĘ ANI O ZŁOTÓWKĘ. Dało mi to jasno do zrozumienia, że moja argumentacja została przyjęta.

Po zwrocie przez Policję dyspozycji, miasto sobie „przypomniało” i wezwało nas do zapłaty za odszkodowanie z tytułu bezumownego korzystania z lokalu. Oczywiście podniosłem od razu argumentację, która była od samego początku znana urzędnikom. Urzędnicy miejscy zatajając fakt że mieszkania w dyspozycji policji kierują się własnymi prawami i wprowadzając w bład sądy, jak również wykorzystując naszą niewiedzę (o tym zorientowaliśmy się dużo później) uzyskali sądowe nakazy zapłaty.W pozwach o zapłatę ZAPONNIANO DODAĆ, ŻE W PRZYPADKU MIESZKAŃ W DYSPOZYCJI POLICJI NIE OBOWIĄZUJĄ W CAŁOŚCI PRZEPISY KODEKSU CYWILNEGO I USTAWY O OCHRONIE PRAW LOKATORÓW (co wcześniej bardzo często podnosili).

W wyniku moich zarzutów odnośnie tej kwestii w dniu 30.06.2015 r. ówczesna Dyrektor Wydziału Mieszkalnictwa Katarzyna Bury przesłała do mnie SKANDALICZNE pismo w którym stwierdziła, że faktycznie wyroki i pisma na które się powołuję mówią o mojej racji, ale ona tego nie może uznać, gdyż wyroki zawierają „pewien skrót myślowy skutkujący niezgrabnością językową”. Nie ulega wątpliwości, że mamy tutaj do czynienia z JAWNYM PODWAŻENIEM WYROKÓW SĄDÓW. 

Od tego momentu zaczęły się dziać rzeczy, które można uznać za co najmniej „dziwne”. W swoich pismach na przykład urzędnicy zaczęli nagle podważać wyrok NSA wskazując, że jest w nim podane iż „sprawy między innymi przydziału i opróżniania lokali (…)”. Nie musze wskazywać, że słowo MIĘDZY INNYMI nie znaczy, jak mniemają urzędnicy WYŁĄCZNIE (między innymi «wyrażenie informujące o tym, że oprócz wymienionych rzeczy, osób, sytuacji itp. istnieją też inne, odnoszące się do tego, o czym mowa, np. Zajmowaliśmy się między innymi zbieraniem materiałów). Moją argumentację całkowicie ignorowali urzędnicy. Przykładowo wielokrotnie pisane pisma do Wiceprezydenta Andrzeja Kuliga nie doczekały się nigdy ustosunkowania do wyroków i decyzji które wcześniej były koronnymi i uzawalnymi argumentami przeciwko mnie. Teraz jak były na niekorzyść urzędników, to albo się je zupełnie pomijało albo… je podważało. Takie działania idą w całkowitej sprzeczności z prawem oraz wcześniejszymi krokami urzędników. Nasuwa się pytanie – dlaczego nastąpiła aż taka zmiana w interpretacji przepisów i dlaczego urzędnicy podważają SWOJE WŁASNE SŁOWA. Czemu robią to w sposób NIEUKRYWANY.

DOKUMENTY (kliknij na miniaturkę, aby powiększyć)
jeśli powiększony obraz ucina tekst można go przesunąć myszką klikając wewnątrz pola obrazu